Prostatitis is een ontsteking van de prostaatklier, een puur mannelijk orgaan.
Bacteriële prostatitis verschilt van andere vormen doordat het ontstaat als gevolg van blootstelling aan micro-organismen (bacteriën). Bacteriële prostatitis kan acuut of chronisch zijn.
De prevalentie van bacteriële prostatitis bij alle prostatitis:
- acute prostatitis - 5-10%;
- chronische prostatitis - 6-10%.
Oorzaken van bacteriële prostatitis
Meestal wordt deze pathologie veroorzaakt door dergelijke micro-organismen:
- intestinale en Pseudomonas aeruginosa;
- enterococcus en Staphylococcus aureus;
- Proteus;
- klebsiela;
- enterobacter;
- sering.
De meeste van deze micro-organismen maken deel uit van de normale microflora van het lichaam. Als de beschermende eigenschappen van het lichaam worden verminderd, kunnen deze bacteriën prostatitis veroorzaken.
Andere micro-organismen die bacteriële prostatitis veroorzaken, zijn onder meer schimmels, chlamydia, Trichomonas en ureaplasma's.
Factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van prostatitis:
- hypothermie;
- onregelmatig seksleven, onthouding van seks;
- verminderde immuniteit;
- hormonale ziekten, vergezeld van een gebrek aan mannelijke geslachtshormonen in het lichaam;
- stoornissen in de bloedsomloop (bloedstasis) in de bekkenorganen;
- seksueel overdraagbare aandoeningen.
De ontwikkeling van chronische bacteriële prostatitis wordt ook vergemakkelijkt door:
- systematische vroegtijdige lediging van de blaas;
- slechte gewoonten (alcoholmisbruik, roken);
- bijkomende ziekten van het urinewegstelsel (bijvoorbeeld pyelonefritis);
- zittende levensstijl.
Symptomen van bacteriële prostatitis
Acute prostatitis gaat gepaard met de volgende symptomen:
- algemene intoxicatie (zwakte, koude rillingen, koorts);
- pijn in de lies en het perineum;
- frequent en pijnlijk urineren, vooral 's nachts;
- urineren kan moeilijk zijn, in zeldzame gevallen kan acute urineretentie optreden;
- soms verschijnt etterende witachtige of kleurloze afscheiding uit de urethra.
Chronische bacteriële prostatitis is asymptomatisch of met een gewist klinisch beeld tijdens remissie. Wanneer de ziekte verergert, zijn de symptomen vergelijkbaar met die van acute bacteriële prostatitis. Bij chronische bacteriële prostatitis kan zich een erectiestoornis ontwikkelen.
Diagnose van bacteriële prostatitis
De diagnose acute bacteriële prostatitis wordt gesteld in aanwezigheid van het volgende:
- kenmerkende klachten zoals hierboven beschreven;
- tijdens een digitaal rectaal onderzoek is de prostaat oedemateus en pijnlijk;
- in de algemene bloedtest wordt een toename van het aantal leukocyten en een versnelling van ESR waargenomen;
- in de algemene analyse van urine kan een groot aantal leukocyten worden gedetecteerd;
- bevestig ook de diagnosegegevens van echografie van de prostaat.
Bij chronische bacteriële prostatitis zijn er meestal geen klachten tijdens de periode van remissie.
Om chronische bacteriële prostatitis te bevestigen, wordt de aanwezigheid van bacteriën en witte bloedcellen in de weefsels van de prostaatklier bepaald. Maak hiervoor een uitstrijkje van de secretie van de prostaatklier, die vervolgens onder een microscoop wordt bestudeerd. Bij bacteriële prostatitis zal een verhoogd aantal leukocyten in het uitstrijkje worden waargenomen.
Urine- of prostaatsecretie wordt ook op een voedingsbodem gezaaid om de groei en gevoeligheid van bacteriën voor antibiotica te bepalen.
Een andere methode voor het bepalen van chronische prostatitis is het bepalen van de titer van prostaatspecifiek antigeen (PSA).
Complicaties van bacteriële prostatitis
De meest voorkomende complicatie van acute bacteriële prostatitis is de overgang naar een chronische vorm. Dit wordt vergemakkelijkt door de late start van de behandeling, onderbreking van de behandelingskuur, onregelmatige inname van medicijnen.
Ook kan bacteriële prostatitis gecompliceerd worden door een abces van de prostaat of het verschijnen van een fistel.
Preventie van bacteriële prostatitis
Bij chronische bacteriële prostatitis is de belangrijkste taak het voorkomen van een verergering van de ziekte of het verminderen van het aantal recidieven. Dit kan worden bereikt door de volgende principes in acht te nemen:
- Overloop van de blaas moet worden vermeden.
- Kleed je naar het weer, zodat je het niet koud krijgt.
- Het seksuele leven moet regelmatig zijn, terwijl zowel langdurige onthouding als overmatige seksuele activiteit schadelijk zijn. Langdurige of onderbroken geslachtsgemeenschap kan ook chronische prostatitis verergeren.
- In het geval van losse geslachtsgemeenschap, is het noodzakelijk om uzelf te beschermen om niet besmet te raken met seksueel overdraagbare aandoeningen.
- Weiger alcohol en gekruid eten te misbruiken.
- Draag geen strakke kleding (vooral ondergoed).
Behandeling van bacteriële prostatitis
De belangrijkste geneesmiddelen die worden gebruikt bij de behandeling van bacteriële prostatitis zijn breedspectrumantibiotica. De duur van het nemen van antibiotica is 2-8 weken, afhankelijk van het klinische beeld van de ziekte, de aanwezigheid van bijkomende ziekten.
Bij chronische bacteriële prostatitis worden ook ontstekingsremmende geneesmiddelen voorgeschreven.
Voor een snel herstel en om het therapeutische effect bij chronische prostatitis te versterken, wordt prostaatmassage voorgeschreven. Deze procedure helpt om moeilijk bereikbare delen van de prostaat te reinigen van micro-organismen. Maar het is in deze gebieden dat bacteriën stagneren en zich vermenigvuldigen, wat leidt tot de ontwikkeling van chronische bacteriële prostatitis.